Al vaker is op dit blog geschreven over de grootsheid van de legendarische Britse popformatie Queen. Nu meldt de schrijver van dit epistel zich met wel heel actueel nieuws over een van ’s werelds meest geliefde bands. Onder de titel QUEEN ROCK MONTREAL zullen bioscopen in het hele land, sterker nog, in de hele wereld, op verschillende tijdstippen van 18 tot 21 januari een integrale registratie van een historisch Queen concert uit 1981 vertonen. Het bijzondere is dat het optreden opnieuw digitaal is gemasterd in de hoogwaardige beeld- en geluidskwaliteit van The IMAX Experience. Dit betekent dat het beeld scherper is dan ooit, het beeld groter dan groot en het geluid monsterlijk hard.
De gebruikte techniek zorgt ervoor dat het is alsof men het concert daadwerkelijk meemaakt. Vanzelfsprekend worden de grootste hits van Queen ten gehore gebracht, maar daarnaast is er een aantal bijzondere en onverwachte elementen te bewonderen. Zo is er de wervelende opener – een, voor de verandering, snelle punkversie van We Will Rock You. Een andere parel in de kroon is Brighton Rock, een welhaast mythisch gitaarepos van Brian May, waarbij de gitarist je meeneemt op een intergalactische reis door tijd en ruimte. Dan is er en passant nog de woeste drum solo van Roger Taylor, waarin hij weinig heel lijkt te laten van de pauken. De bekroning tenslotte vormen ‘deep cuts’ zoals Sheer Heart Attack en Get Down, Make Love. Aardig om nog te vermelden is dat tijdens dit concert Under Pressure – een wereldhit die werd opgenomen samen met David Bowie – werd gedoopt tijdens dit concert.
Onlangs vertelde Brian May het volgende over deze unieke registratie:
Een klein, persoonlijk aspect is dat je zult merken dat je niet vaak ons ziet in deze film, maar juist Freddie. En ik denk dat dat destijds ook een soort gedoe voor ons was, omdat we altijd een band waren geweest.
Als ik er nu naar kijk, is het zo’n zegen, want nu hebben we Freddie niet meer. Het is zoals het is, en het is geweldig om de wereld door Freddie’s ogen te zien. Je bent zo dicht bij hem. Ik kan geen andere registratie van onze shows bedenken waarin Freddie zo dichtbij is. Ik bedoel, zijn gezicht is groot [op het IMAX-scherm] zoals je zult zien. En je kunt alles zien wat er in hem omgaat.
Je kunt zijn woede zien, zijn onzekerheid, zijn bewustzijn dat hij mensen helemaal achterin de zaal kan beroeren. En voor mij is het iets heel emotioneels om naar hem te kijken.
Ik zou hier alleen nog aan toe kunnen voegen: gaat dat zien!