In het jaar 1964 deden talloze Nederlandse muziekgroepjes een gooi naar het grote succes en waagden zich aan Nederlandse vertalingen van oorspronkelijk in het Engels uitgebracht hits van The Beatles. De muzikale inspanningen waren destijds geen groot succes, maar voor geïnteresseerden is een en ander nu gebundeld op een heuse elpee.
Met de wijsheid van nu was het eigenlijk ook niet zo’n goede ingeving – dat kan Peter Koelewijn heden ten dage wel beamen. „We hadden beter bij de rock-’n-roll kunnen blijven”, zegt hij. „We konden ook lang niet zo goed spelen als The Beatles. We hadden niet eens zulke goede gitaren als zij.
In het jaar 1964, toen er vijf jaren waren verstreken sinds de eerste echte rock ‘n’ roll-hit van Nederlandse makelij Kom van dat dak af, maakten Koelewijn en zijn Rockets een Nederlandse vertaling van het Beatles-liedje I wanna hold your hand. In hun vertaling Engels Nederlands kreeg het liedje de naam Geloof maar dat ik ren. Het mag geen verrassing heten dat het Nederlandse publiek de voorkeur gaf aan het Engelse origineel. Engels Nederlands vertalen is dus niet iets wat zondermeer goed gaat als het liedjes van The Beatles betreft.
Eenzelfde soort situatie speelde voor alle andere Nederlandse vertalingen van Beatles-nummers die in 1964 werden gemaakt. Op de verzamelaar geven acte de présence namen van toen als Karin Kent, Gonnie Baars, het kolderieke duo De Mounties, de alleskunner Tobi Rix en het meisjeskoor Sweet Sixteen.
Al deze Nederlandse vertalingen van de oorspronkelijk Beatles-liedjes die met zoveel hoop op plaat werden gezet, faalden helaas in de hitlijsten. En ze zouden wellicht ook nooit meer het daglicht hebben gezien ware het niet dat muziekkenner Vic van de Reijt ze meer dan vijftig jaar nadien op een langspeelplaat heeft verzameld genaamd When it was sixty-four. De hoofdstedelijke platenzaak Concerto is verantwoordelijk voor het uitbrengen ervan.
Alle eendagsvliegen van toen zijn nu onder de noemer ‘De Kievers’ verzameld; een aardige vertaling in het Nederlands, aangezien de bandnaam The Beatles natuurlijk ook een woordgrapje was – afgeleid van het Engelse woord ‘beetles’.
Wat beklijft na het luisteren van deze wonderlijke bloemlezing is de wanhopige begeestering die zich destijds meester leek te maken van de vaderlandse artiesten destijds bij hun pogingen om ook een graantje mee te pikken van het overweldigende en surrealistische succes van The Beatles. Voor muzikanten van toen zat er niets anders op dan mee te doen met de meute. Het vastgelegde is een halve eeuw later niet artistiek hoogstaand te noemen, maar het vormt zeker een interessant document van een tijd waarin jonge Nederlanders probeerden de Engelse rock ‘n’ roll-branie te vertalen naar de Nederlandse situatie.